Od stycznia bieżącego roku osoby korzystające z dostępnych na rynku systemów informacji prawniczej mają okazję zapoznać się z nowym serwisem, stworzonym przez LexisNexis – Lexis.pl. Jest to nowy rodzaj serwisu informacji prawniczej (SIP), przystosowany do pracy w trybie online i zawierający zarówno funkcje znane z innych SIPów, jak i zupełnie nowe rozwiązania, niedostępne do tej pory na polskim rynku.
Wśród licznie dostępnych na rynku opracowań kodeksu cywilnego – jednego z najważniejszych aktów prawnych, będących podstawą polskiego porządku prawnego, w ostatnim czasie pojawiła się publikacja wyjątkowego rodzaju, zasługująca na szczególną uwagę. Jest nią „Kodeks cywilny. Komentarz” pod redakcją Jerzego Ciszewskiego, który w skondensowany sposób przedstawia dorobek współczesnej doktryny i judykatury w odniesieniu do podstawowych instytucji prawa prywatnego, uregulowanych w kodeksie cywilnym.
4 grudnia 2012 roku Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Głównym celem tej regulacji jest zmniejszenie opóźnień płatnościach w transakcjach handlowych, a przyjęty akt prawny stanowi wdrożenie dyrektywy Parlamenty Europejskiego i Rady 2011/7/UE z 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych oraz ograniczenie problemu zatorów płatniczych. Dotychczas obowiązujące w tym zakresie przepisy, zgodnie z informacją udostępnioną przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, okazały się mało skuteczne i wymagają gruntownych zmian.
Prawo medyczne jest jedną z dziedzin prawa, które w obecnym czasie znajdują się w kręgu szczególnego zainteresowania polskiego ustawodawcy. Jeszcze niedawno prawo medyczne w Polsce opierało się na archaicznych i niedostosowanych do międzynarodowych standardów regulacjach – w wielu przypadkach brakowało nawet odpowiednich przepisów regulujących dane aspekty działalności leczniczej i medycznej. Sytuacja ta obecnie ulega radykalnej zmianie, pojawia się coraz więcej ustawodawstwa medycznego, a luki występujące w porządku prawnym zostają uzupełnione o odpowiednie regulacje.
Dnia 12 grudnia bieżącego roku Prezydent Bronisław Komorowski podpisał nowelizację ustawy o dowodach osobistych i ewidencji ludności. Najistotniejszymi zmianami, które niesie ze sobą wspomniany akt prawny, jest zmiana planowanego zniesienia obowiązku meldunkowego (ze stycznia 2014 na styczeń 2016 roku) oraz przesunięcie terminu wprowadzenia nowych, elektronicznych dowodów osobistych.
Spośród wielu dziedzin prawa, regulowanych pośrednio lub bezpośrednio przez akty Unii Europejskiej, znajduje się także prawo lotnicze. Niewiele osób zdaje sobie sprawę jak wiele regulacji krajowych i międzynarodowych dotyczy wymogów stawianych operatorom linii lotniczych, zarówno w kwestii zasad świadczenia usług jak i sprawowania nadzoru nad ich jakością. Na początku grudnia Komisja Europejska opublikowała wykaz przewoźników lotniczych, którzy ze względu na określone przesłanki podlegają zakazowi wykonywania przewozów w Unii Europejskiej[1]. Wykaz ten, choć nie jest sam w sobie źródłem jakiegokolwiek oddziaływania na objętych nim przewoźników, powinien być wprowadzony do porządku prawnego każdego z państw członkowskich z uwagi na obowiązek wynikający z art. 3 ust. 1 wspomnianego Rozporządzenia[2]. Przykład ten pokazuje jedno z wielu źródeł regulacji prawa lotniczego, uznawanego za jedną z najbardziej niejednolitych i skomplikowanych pod względem źródeł dziedzin regulacji prawnej.
Wraz z wejściem do Unii Europejskiej Polska przyjęła całość dotychczasowego porządku prawnego Unii oraz zobowiązała się do uczestnictwa w dalszych działaniach, prowadzonych w celu harmonizacji kluczowych elementów porządków prawnych państw członkowskich, między innymi prawa handlowego i prawa spółek. Poprzez implementację licznych dyrektyw, Unijne regulacje znajdują odbicie między innymi w obecnym kształcie kodeksu spółek handlowych, aktu podstawowego dla tworzenia i działania spółek prawa handlowego w Polsce. Transpozycja dyrektyw objawia się między innymi w przepisach dotyczących transgranicznego łączenia się spółek, kapitału zakładowego oraz wykonywania praw przez akcjonariuszy spółek publicznych. Ponadto, na mocy ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. Nr 62, poz. 551), uregulowane jest tworzenie ponadnarodowych typów spółek: spółki europejskiej i europejskiego zgrupowania interesów gospodarczych. Przykładów tego typu wpływów szeroko pojętego prawa unijnego jest zbyt wiele, by choćby wymienić je w niniejszym wstępie. Niemniej, uwadze czytelnika zainteresowanego tą tematyką należy polecić książkę „Europejskie prawo spółek” autorstwa Adama Opalskiego, która w sposób wyczerpujący omawia tą tematykę.
Na blogu jakiś czas temu omówiona została publikacja autorstwa Henryka Pietrzkowskiego „Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych”. Jej uzupełnieniem, stanowiącym swego rodzaju omówienie procedury cywilnej z innego punktu widzenia, jest monografia tego samego autora pt. „Czynności procesowe zawodowego pełnomocnika w sprawach cywilnych”. Stanowi ona analizę czynności pełnomocnika procesowego w toku postępowania cywilnego, tym samym warto zapoznawać się z nią w odniesieniu do „Metodyki pracy sędziego…”, która dotyczy działań sądu jako podmiotu orzekającego, na którego ostateczne rozstrzygnięcie wpływ będzie miała zarówno poprawność, jak i skuteczność działań, podejmowanych przez pełnomocników stron w postępowaniu.
Jednym z nieustannie aktualnych i medialnych problemów w polskim porządku prawnym jest kwestia legalizacji marihuany, a w szerszej perspektywie problem odpowiedzialności za handel, wytwarzanie i posiadanie substancji narkotycznych i psychoaktywnych.
Kodeks karny skarbowy to jeden z aktów prawnych, które w sposób niemal kompletny regulują problematykę przestępstw skarbowych w polskim systemie prawa karnego. O ile kodeks karny, regulujący materialne aspekty przestępstw i podstawowe zasady prawa karnego, do pełnego zastosowania wymaga analizy w odniesieniu do zasad procedury karnej, ujętych w kodeksie postępowania karnego oraz zasad wykonywania kar i wyroków, uregulowanych w kodeksie karnym wykonawczym. Kodeks karny skarbowy natomiast sam w sobie stanowi zbiór materialnych zasad dotyczących przestępstw skarbowych, a części: procesowa i wykonawcza wprowadzają odpowiednie zmiany w odnoszących się do tej materii przepisów wyżej wspomnianych ustaw, tworząc niestandardowy model, oparty na wielu aktach prawnych i licznych wyjątkach. Odpowiedzialność, kształtowana na podstawie kodeksu postępowania karnego, może wydawać się konfudująca i skomplikowana, szczególnie dla niedoświadczonych adeptów prawa.